Krabi, Koh Lipe, Kuala Lumpur, Kota Kinabalu & Sep

Zo, iets verlaat, maar daar ben ik weer! Zoals je aan de titel kan lezen is het een week (bijna 2 ;-)) van veeeel reizen geweest. De planning was eerst nog niet helemaal duidelijk maar we hadden uiteindelijk besloten om de bus terug naar Bangkok te nemen omdat alle vluchten/bussen toch van daaruit vertrekken. We hoopten dan nog 's avonds een vlucht naar Krabi te kunnen pakken maar helaas was werkelijk elke vlucht volgeboekt en was onze enige optie 's ochtends om 6 uur. Die dus maar geboekt, nachtje in het vliegveldhotel verbleven en hoppa op naar Krabi.

Krabi & Koh Lipe
We hebben gekozen om naar Krabi te vliegen zodat we van daaruit meteen konden doorreizen naar Koh Lipe. Het meest zuidelijke Thaise eiland, wat een mooi bounty eiland (witte stranden, helder blauwe zee) zou zijn volgens de verhalen.
Na een dag reizen (lees ruim uur vliegen naar Krabi, 2 uur rijden naar haven en 4 uur met de boot èn dat allemaal op Thais tempo...) waren we aan het einde van de dag in Koh Lipe. En inderdaad, helder blauwe zee en witte stranden, wow!
Maar goed, nog geen accommodatie geboekt dus op zoek. Gelijk de super leuke sfeer van het Eiland en de Walking Street mogen proeven, na 3 keer heen en weer lopen en 10x gehoord te hebben dat ze volgeboekt waren (blijkbaar hoogseizoen en erg druk de dagen voor oud en nieuw) hebben we toch iets kunnen vinden. Hop, op naar de Walking street, waar allemaal leuke winkeltjes (vooral strandkleding, duikspullen en touroperators), restaurants en barretjes zijn gevestigd. Super leuk! Iedereen op z'n slippertjes, rustig aan en een gezellige sfeer.
De dag erna (de 29ste) zouden we daar een hele dag zijn om lekker het eiland te verkennen (rond te wandelen in een uurtje) en te snorkelen. Helaas was het de dag erna bewolkt, hebben we eerst het eiland rondgelopen en toen we uiteindelijk hadden besloten om te gaan kajakken en snorkelen was de zee al aardig onstuimig geworden. Toch in de kajak gestapt (kon wel volgens de meneer). Flinke golven, natuurlijk omgeklapt en na een half uurtje toch maar terug. Gauw naar de andere kant van het eiland want daar zou het dan nog rustig zijn (wind kwam van de andere kant), om daar dan te snorkelen. Nou helaas was dat van korte duur want na zo'n kwartier ging het toch regenen! Geert dacht ook onweer te horen dus dachten we er wellicht toch goed aan te doen het water uit te gaan. Alles natuurlijk doorweekt, snel in een tuktuk terug naar onze kamer voor een warme douche. 'S avonds een hapje gegeten, soort van geshopt en nog bij een gezellige bar met livemuziek (ook in veel barretjes) genoten van een verse fruitshake, heeeeerlijk!
De volgende dag zouden we alweer vroeg terug naar Krabi gaan omdat het nogal een lange reis is. Deze keer waren de bus en boottijd omgedraaid. We zouden naar een ander punt varen met een speedboot. Nou dat was het hoor, Hihi! Met 60 man aan boord en het gas erop, hoppaaaa! Geert heeft genoten! Niet alleen van de boot en de snelheid maar ook van de gezichten van de mensen om ons heen die steeds beteuterder werden! Daarna nog 4 uurtjes in een heerlijk ruim busje (voor Thaise begrippen denk ik ;-)) om aan het eind van de middag in Krabi aan te komen. Hier nog wat rondgeneusd, over de markt gelopen en een taxi voor de volgende ochtend geregeld want.... Ja, 's ochtends zouden we alweer doorvliegen naar Kuala Lumpur om daar oud en nieuw te vieren.

Oud&Nieuw in Kuala Lumpur
31 december in de middag aangekomen in de stad bij ons Hostel. Even bijtanken en toen hop de stad in. Vanaf het vliegveld was al heel duidelijk: Bangkok of Kuala Lumpur, wat een verschil! Alles is zo modern, netjes en groots in Kuala Lumpur. Wat een gigantisch contrast zeg. Maar wel even lekker ook hoor ;-). Met de metro de stad in, deze kwam meteen in een groot winkelcentrum uit. Hier hebben we lekker geshopt en gegeten. Ook kregen we hier een uitnodiging om op het dak daar oud en nieuw te komen vieren. Er waren wat spelletjes te doen en er kwamen een paar mensen zingen. Vanaf het dak zouden we goed uitzicht hebben op het vuurwerk dat ze bij de Petronas Twin Towers afsteken. Klonk als een goed plan vonden wij. We zijn om tien uur nog wel even naar buiten gegaan om bij de Towers te kijken! Wat was dat tof! Er was daar een enorme fontein met complete shows op liedjes met kleuren en water dus (soort klein Las Vegas denk ik), en ik vond het echt heel leuk!
Helaas nam de mensen massa wel heel snel toe en konden we uiteindelijk nog nauwelijks een stap zetten. Dit was absoluut niet fijn dus zijn we lekker terug gegaan naar het dak van het winkelcentrum om daar in een gemoedelijke sfeer samen het nieuwe jaar in te luiden! Heel leuk, gezellig en inderdaad ook prima zicht op het vuurwerk! Wij hebben enorm genoten!
Een taxi vinden was nog wel een klein probleempje maar goed, dat is uiteindelijk ook gelukt! Een top jaarwisseling!
Volgende dag een beetje uitgeslapen en of even terug naar de stad eens kijken wat er bij die Towers nou toch voor gebouw zat.... Pffff een mega, super groot winkelcentrum! Hadden wij gisteren uren in het Centrumpje er tegenover gelopen en kwamen we hier binnen toen we nog maar anderhalf uur hadden! Toch was het tof om te zien en om er even snel door heen te racen.
We hadden dus helaas maar zo kort omdat we aan het begin van de avond weer door zouden vliegen naar Kota Kinabalu (ja ik zei het al, veel reizen...).

Kota Kinabalu en de beklimming van Gunung Kinabalu
Jep, Kota Kinabulu, daar zijn we naartoe gegaan omdat we graag de berg wilden beklimmen. Dus zijn we de eerste dag op zoek gegaan naar een bureau om dit te boeken. In de hoop dat er plek zou zijn. Veel mensen regelen dit al ruim van te voren, maar ivm laagseizoen hadden we de gok gewaagd. We konden gelukkig de komende 4 dagen terecht en hebben in verband met de weervoorspelling gekozen om op maandag 5 jan de berg op te gaan en dus dinsdag terug te komen. Goed, daar straks meer over.
Aangekomen in Kota Kinabalu hadden we de eerste nacht voor een goedkoop en viezig hostel gekozen waar we s morgens toch gauw weg wilden. We zijn dus eerst op zoek gegaan naar een fatsoenlijk verblijf wat ook gelukt is. De bergbeklimming hadden we ondertussen ook geboekt en dan betekende dat we de komende dagen nog vrij te besteden hadden. Na het velen reizen hadden we besloten even wat rust te houden en zondag naar het Nationaal Park (waar ook de berg staat) te gaan. Hier waren veel trails om te lopen en dat leek ons wel wat.
De anderhalf dag ervoor hebben we besteed aan rondsjokken door de winkel centra hier (ook al zooo mooi en telkens groter dan je denkt), maar ook aan heerlijk uitslapen en een biosje pakken (Night at the museum III, echt een aanrader, lachen!!). Zondag dus naar het park gegaan, op eigen houtje met de bus. Snel een busje gevonden, welke zou vertrekken wanneer die vol zou zijn. Pfff dat betekende dus kwart voor 9 instappen om vervolgens pas om 5 over 10 te vertrekken voor een ritje van 2 uur. Geen goede start helaas maar het park is echt prachtig. Leuke wandelpaden (trails). Uiteindelijk 3x het bordje naar de uitgang gevolgd. Eerst was het 130m, volgende bordje gaf aan dan het nog iets meer dan 200m zouden om uiteindelijk een bordje tegen te komen met nog zo'n 625m naar de uitgang. Blijkbaar hebben we wat bordjes over het hoofd gezien maar met een flinke omweg zijn we er uiteindelijk toch gekomen. Terug naar het hotel zou de aardige meneer ons weer rond 16 uur ophalen. Deze was er helaas om half 5 nog niet en omdat het toch 2 uur rijden is hadden we er maar voor gekozen een taxi te pakken. Ja want we moesten ons ten slotte nog klaar maken voor de grote klim van de twee dagen erna. Laatste boodschapjes doen, tassen inpakken en bij tijds naar bed want om half 7 werden we opgehaald.

DE klim - Gunung Kinabalu 4100m hoog
Hoppa, daar gaan! Vol goede moed en met een beetje gezonde spanning! Tien over 9 op maandagochtend begon het. Nou, dat viel me nog even best tegen zeg. Binnen een kwartier liep ik te hijgen als een paard en Geert stapte maar vrolijk door (frustrerend). Oh ja, er mogen per dag maar 75 de berg op en 75 man de berg af. Wij samen hadden een gids, dat is verplicht. Goed, verder met het klimverhaal.
Nou moet ik meteen even uitleggen dat zelfs als ik een rondje van 5 km ga hardlopen ongeveer zo'n 4,8 km lang met mezelf loop te worstelen in gedachten. Dat was in dit geval dus niet echt anders. Al gauw kwamen de eerste gedachten: 'Pfffff waarom doe ik dit', 'wat is het heet', 'wat loopt Geert al ver', 'oh ik het echt geen conditie', 'hoe ver zullen we ondertussen zijn', 'Ohhh alweer zo'n rottrap'. Heb je er een idee bij, Hihi??!
Wat ik bovendien dan ook heel goed kan is mezelf naar boven 'kletsen' met mooi verzonnen of gelezen gedachten als: 'niet vooruit kijken, gewoon kijken waar je zelf loopt', 'met heel veel kleine stapjes kun je net zo ver komen als met een paar grote', of de allermooiste uit een boek wat ik op dit moment lees 'blijf binnen je wereld van een meter' de rest kun je toch niets aan doen. Maar goed, als het dan eigenlijk weer lekker gaat kan ik ook weer heel blij zijn met mezelf en denken: zie je nou, je kan het best, zo erg is het helemaal niet. En zo ging het dus, best goed maar af en toe pittig, de berg op tot zo'n 3300m, waar we ook zouden overnachten. Hier met een fikse migraine al om 1300 uur aangekomen (stijgen, vele inspanning en warmte zijn dan vaak toch funest) en meteen even m'n bed ingedoken!
Overnachten is trouwens ook niet helemaal het goede woord want 's nachts om 2 uur wordt je weer wakker gemaakt om naar de top te klimmen.
Zo gezegd zo gedaan. Na het avondeten laatste spulletjes pakken en dus al vroeg je bed in. Heerlijk een kamer met drie stapelbedden waarin wij dus sliepen en een gezin met twee kids die helaas (net als wij overigens) toch echt niet zo vroeg konden slapen en dus 12x papa om water vroegen en maar bleven zeggen dat ze niet konden slapen.. Uiteindelijk is het blijkbaar ons allemaal wel een paar uurtjes gelukt maar om 2 uur eruit dus, pfjiew dat valt tegen zeg. Nou lekker even ontbijten, goed aankleden en laatste 2,5km naar de top van 4100m. Het begin ging top, ook omdat we flink achteraan liepen en dus telkens konden pauzeren omdat het maar niet doorliep. Uiteindelijk zo'n 90% van de mensen ingehaald want op de top waren nog maar zo'n 7 mensen aangekomen toen wij er aan kwamen. Nou kan ik zeggen hoe fantastisch het was en noem maar op... Maar de waarheid voor mij was een beetje negatiever, ik vond het ronduit vreselijk! Ik was kapot, het was vreselijk koud, het was pikkedonker en de wind sneedt zo enorm dat ik daar als zielig hoopje heb gezeten (Pfff wat een mietje hè). Gelukkig had ik het liefste vriendje bij me die er alles aan probeerde te doen zodat ik het wat warmer kreeg, tevergeefs want hij had het zelf ook steenkoud. Na een tijdje vertoeven op de top (ben natuurlijk wel heel trots dat we dat gehaald hebben) en wat foto's maken en blikken werpen op de zonsopkomst zijn we toch maar weer gaan dalen in de hoop wat op te warmen door de beweging en het opkomende zonnetje. Dat viel helaas nog flink tegen omdat de snijdende wind nu zowat recht in ons gezicht blies en het best lastig was om voorzichtig te dalen zonder onderuit te gaan. Maaarrrr na verloop van tijd warmde we toch wat op en leek het zonnetje ook nog bij te dragen aan een betere temperatuur.
Waar we overnacht hadden zouden we onze spullen weer ophalen en nogmaals een 'groot' ontbijt kunnen nemen. Dit was flink nodig, aangezien we zo slim waren geweest niets te eten mee naar boven te nemen en we dus met knikkende knieën aankwamen. Flink wat gegeten, spullen gepakt en de overige kilometers dalen tot het startpunt. Omdat de temperatuur hier prima was, we heerlijk hadden gegeten en even hadden gezeten ging dit erg vlot en ook echt prima. Goed kijken waar je, je voeten neerzet maar conditioneel was dit echt prima te doen. Zo waren we dus ook alweer voor 1300 uur beneden bij de lunch beland. Moe maar voldaan nogmaals heerlijk gegeten, dat gaat er na zulke inspanningen echt goed in! Vervolgens op zoek naar ons vervoer om lekker terug naar het hotel te gaan.
Zo dat hebben we toch maar mooi gedaan hè!? :D

Dagen na het klimmen
Gisteren, oef, ja toen merkten we toch wel dat het onze spieren flink wat energie had gekost om die berg te beklimmen en af te dalen. Spierpijn!!!
Dus maar gekozen om niet te gaan raften, gewoon even lekker uit te slapen, naar de HyperMall te gaan en een biosje te pakken :D heerlijk!
Vandaag ging de wekker alweer om kwart over vier, pffff. We hadden en vlucht geboekt (laten boeken ;-)) naar Sandakan om vervolgens door te reizen naar Sepilok waar de Oerang Oetangs zitten.
Hoppa, alles volgens schema, en rond tien uur stonden we in het revalidatie centrum van de oerang oetangs. Dit was best leuk maar achteraf misschien niet de moeite waard om helemaal hier naartoe af te reizen. De omgeving is mooi (echt jungle, warm en plakkerig) maar de oerang oetangs (2) zaten wat bananen te eten op een platformpje een flink stuk bij ons vandaan. Leuk om te zien, maar dat was dan ook alles Hihi.
We zijn nog een stukje een trail opgelopen maar toch na zo'n 20 minuten maar gekeerd. Ten eerste moesten we onze namen opschrijven zodat ze weten wie er op welk tijdstip aan de trail is begonnen. Ook werden we gewaarschuwd voor bloedzuigers, hiervoor zouden we speciale sokken moeten dragen en een lange broek (hadden we beiden niet aan) en moesten we rekening houden met giftige slangen, de bloedzuigers, een zeer modderig pad, etc. etc.
Nou ja, toch nieuwsgierig dus ff de trail op. Jep, modderig was het het, Geert had na het lopen wat een paar 100 meter doorweekte voeten door het zakken in de modder Hihi. In die zelfde tijd had ik al zo'n 4 bloedzuigers van m'n been afgeslagen. Het bos werd nog wat dichter en de trail onduidelijker. We hadden niets bij ons o een telefoon, portemonnee en camera na. En we waren hier dus niet echt op gekleed. Hmm, toch maar omgekeerd (verstandig hè).
Daarnet nog even het fantastische idee om naar het centrum van Sandakan te gaan. Kunnen we daar een hapje eten dachten we. Nou, zo goed als alles was dicht. Ik vond het maar een ongure buurt, veel 'vreemde' mensen en vieze straatjes. Gauw wat gegeten en wat bij de supermarkt gehaald en nu weer heerlijk terug in ons jungle resort. Simpel maar in een leuke omgeving! Wat een verhaal hè, Hihi.
Wat er verder nog gaat gebeuren komt wel weer in een volgend verslag, vinden jullie ook niet??!
Tot snel!

Liefs,
Geert en Carola